Η  καθημερινή ἐργασία – διακόνημα- τῶν μοναζουσῶν εἶναι ἀπαραίτητη γιά τήν κάλυψη τῶν πρακτικῶν ἀναγκῶν τῆς ἀδελφότητας ἀλλά ἀποτελεῖ καί μέρος τῆς ἄσκησης.
Μέ τά ἐργόχειρα ” διακονήματα” , διακονοῦν τήν ἀδελφότητα προσφέροντας τόν κόπο τούς ἐν ταπεινώσει καί σπουδῇ.
ἡ ἁγιογράφος, ἡ βιβλιοδέτρια, ἡ ἀρχιοντάρισσα, ἡ τραπεζάρισσα, ἡ μαγείρισσα, ἡ κηπουρος, ἡ οἰκονόμος, ἡ ἐκκλησιαστικός ἐργαζόμενες μέ συνείδηση, προθυμία καί ζῆλο ἐξαγιάζουν τό διακόνημα τούς καί μέσῳ αὐτοῦ ἐξαγιάζουν τόν ἑαυτό τους.
Μέσα στό μοναστήρι ὅλες καί ὅλα ἐργάζονται γιά ἕνα σκοπό, τήν τελείωση ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι καί τήν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν μέσῳ τῆς ἐργασίας